De voormalige gevangenis, de Koepel in Arnhem, herbergt 400 vluchtelingen, alleen mannen die met z’n 2-en op een cel zitten
Daar zit je dan 40 dagen nu al te wachten. Je mag niks doen. Je krijgt te eten en te drinken, je hebt onderdak, je loopt eens heen en weer naar de stad of de kledingwinkel. Maar veel meer mag je niet. Geen geld, je krijgt geen taalles, je mag niks zolang je niet officieel erkend bent als vluchteling. ‘Ze vertellen dat het 2 maanden kan duren’, vertelt Salim (24). Hij is een Syrische vluchteling uit de hoofdstad Damascus die als vrijwilliger in de kledingwinkel werkt. ‘De buurtbewoners hier zijn heel aardig. Ze halen kleding op, zodat wij hier schone kleren kunnen uitzoeken. Zij steunen ons heel erg.’
Verhalen over bombardementen en in de frontlinie liggen … ‘Hier zijn geen bommen,’ zegt Marwan, een student Engels van 24 jaar, ‘dat is geruststellend. Mijn moeder en zus zitten nog in Aleppo, Syria en mijn vader had een apotheek in Idleb, Idlib, Syria (100 km ten westen van Aleppo). Die is platgebombardeerd. Ik was aan het slapen toen plotseling vliegtuigen alles om ons heen platbombarderen. Ik viel uit bed en kroop er onder. Toen we even laten naar buiten kwamen waren alle gebouwen ruïnes geworden.’
spinhof 